- ариды
- ар'иды, -ов, ед. ч. ар'ид, -а
Русский орфографический словарь. / Российская академия наук. Ин-т рус. яз. им. В. В. Виноградова. — М.: "Азбуковник". В. В. Лопатин (ответственный редактор), Б. З. Букчина, Н. А. Еськова и др.. 1999.
Русский орфографический словарь. / Российская академия наук. Ин-т рус. яз. им. В. В. Виноградова. — М.: "Азбуковник". В. В. Лопатин (ответственный редактор), Б. З. Букчина, Н. А. Еськова и др.. 1999.
Ариды — фазы иссушения климата в зонах пустынь и полупустынь, внеледниковых областей, примерно соответствующие межледниковьям областей, подвергавшихся оледенению во время антропогенового периода … Большая советская энциклопедия
Ариды — … Википедия
Антропогеновая система — (период) антропоген, четвертичная система (период), последняя система стратиграфической шкалы (См. Стратиграфическая шкала) и последний период геологической истории Земли, продолжающийся поныне (см. Геохронология). Длительность А. с. (п.) … Большая советская энциклопедия
борғұй — зат. муз. Үрлемелі көне музыка аспабы. Бұл аспап туралы дерек Махмуд Кашқаридың «Диуани Лұғат ат түрік» деген кітабының 3 ші томында (259 б.) кездеседі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
амбы(н) — (Монғ.) басқару орнындағы лауазым, атақ. Манчжурия қытай әкімшілігінен Монғолияның шеткі өлкелерінде отырғызған төрелерін «а м б ы н» деп атады (А. Сарай, Рев. бұр. Монғ. қаз., 62). 1761 1762 жылдары Ыле генерал мекемесі орнап, оған терістік а м… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шошала — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.; Гур., Тең.; Ақт.: Ырғ., Жұр.; Қ орда: Арал, Қарм.; Рес.: Орын., Сарат.) сиырға тиетін шанышқақ, оқыра. Мөңкігенің не ш о ш ал а тиген сиырдай (Түрікм., Красн.). Жаз айындағы ш о ш а л а д а н мал қатты ариды Қ орда … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әуірлеп — үст. жерг. Ысып, жалындап. Шөбі күйіп кеткен жер беті ә у і р л е п өртенгелі тұрғандай. Аптабы бет қариды (С. Елубай, Ақ боз., 66). Күн ұлы сәскеге таянғанда дала өлкесі ә у і р л е п ысуға айналды (Бұл да, 256) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
найыбиман — зат. д і н и. Исламның орынбасары, көмекшісі. Ең бірінші муфти, оны шахислам деп те атайды. Одан кейін – қази, сосын – хатиф, имам, н а й ы б и м а м, азаншы, қари. Қаридың міндеті құран оқып отыру (Алматы ақшамы, 09.12. 1991, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ұғыт — зат. Дәнді шаң тозаңнан тазартудың әдісі. Ұ ғ ы т – суланған шүберекпен дәнді араластырып, шаңтозаңнан тазалаудың әдісі. Махмуд Қашқаридың «Түркі тілдері сөздігінде» ұ ғ ы т сөзі дәл осы мағынада жазылған (Қ.Толыбаев, Бабадан., 240) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі