опашка
31диплодокус — (грч. diploos двоен, dokos греда) зоол. изумрена џиновска влечуга од фамилијата диносауруси, со многу долг врат и опашка …
32кенгур — (анг. kangaroo) зоол. голем австралиски торбар, тревопасец, со долга и силна опашка, долги и силни задни нозе, што му служат за скокање и одбрана, и куси, слаби предни нозе месото му се јаде, а кожата претставува важен трговски артикл …
33киви — (анг. kiwi) 1. зоол. вид птица тркач од Нов Зеланд, голема колку кокошка, со кафеави пердуви, долг, танок клун и спечени крила и опашка 2. бот. вид овошје со потекло од Кина, со влакнеста кора и миризливо месо …
34магот — (хебр.) зоол. вид мајмун без опашка живее во Африка и околу Гибралтар лесно се припитомува …
35пинчер — (анг. pjncher) зоол. раса мали англиски кучиња, со кусо влакно и долги уши и опашка линч …
36плезиосаурус — (грч. piesios, sauros) пал. змија гуштер, фосилна влечуга долга 310 метри, со долг врат, мала глава, куса опашка и со перки место нозе …
37сатир — (грч. Satyros) 1. мит. во старогрчката митологија: нижо божество, придружник на Бах похотен демон со рогови, опашка и козји нозе 2. член на хорот во сатиричната старогрчка драма З. фиг. похотлив, разблуден човек …
38тубус — (лат. tubus) цевка, обично метална, во која се сместени оптичките леки или системот на такви леки на некој оптички инструмент (на пр., микроскоп, двоглед и сл.). туѓ (тур. tug) коњска опашка закачена на копје, со златно јаболко на врвот, што се… …
39уроборос — (грч. ura опашка, boros јадач) позната фигура од старогрчката митологија што прикажува змија што сама си ја јаде опашката и така се врти како круг симбол на вечноста …
40феникс — (грч. phoinix) 1. мит. сончева птица, митска птица кај старите Египќани, што живее 500 години, а потоа се запалува сама на клада што си ја прави сама и од својот пепел повторно оживува подмладена симбол на нешто многу ретко, добро и бесмртно 2.… …
