тар
131тарқақ (адам) — (Орал, Орда; Гур., Маңғ.) тентек, бейпіл ауыз адам. Мінезі т а рқ а қ жігіт (Гур., Маңғ.). Әрі қарулы, әрі ерсі, т а р қ а қ ойнайтын балдызына одан кейін қарсы тұрудың ретін таппады (Ж. Нәжім., Ақ шағ., 214) …
132тарғаяқтат — ет. сөйл. Сәнін бұзу, сиқын кетіру. Қайран әнді ашты айғаймен т а р ғ а я қ т а т ы п тұр екенмін (К.Мұқажанұлы, Ортеке, 49) …